KL Lublin, czyli Konzentrationslager Lublin to niemiecki obóz koncentracyjny i jeniecki w Lublinie. Funkcjonował w latach 1941-1944. Potoczna nazwa tego miejsca to Majdanek. Wzięto ją od dzielnicy Lublina, na której znajduje się obóz – Majdanu Tatarskiego.

Historia obozu związana jest z tragizmem II wojny światowej. Wtedy to naziści próbowali zgermanizować miasta regionu między Wisłą a Bugiem. Polityka hitlerowców opierała się na zagładzie Żydów i Słowian.

KL Lublin na Majdanku posiadał swoje podobozy. Większość z nich była związana z esesowskimi spółkami. W tamtejszych komandach pracowali więźniowie, którzy nie mogli pokonywać codziennych odległości z obozu do miejsca pracy.

Budowę obozu koncentracyjnego w Lublinie rozpoczęto jesienią 1941 roku. Miał on pomieścić 50 tysięcy więźniów. Całość rozplanowano na 236 baraków, w tym 207 jenieckich. Prace budowane wykonali Żydzi. Zimą 1942 roku obóz rozbudowano, aby mógł pomieścić kolejne 150 tysięcy jeńców. Następnie utworzono sześć pól (I-VI) zawierających baraki więźniarskie. Niektóre części Majdanka były wydzielone dla konkretnej grupy więźniów, np. V pole było przeznaczone dla kobiet. W sierpniu 1942 roku rozpoczęto budowę komór gazowych, którą ukończono w październiku tego samego roku. W KL Lublin istniało 5 komór, działających na gaz wpuszczany z butli lub też przewidzianych na zastosowanie granulek cyklonu B. W przeciwieństwie do Oświęcimia (Auschwitz) komory gazowe były tu umiejscowione nie koło krematoriów, a koło łaźni. Utrudniało to transport ciał, lecz nie powodowało paniki wśród osób prowadzonych na zagazowanie.

Organizację obozu podzielono na sześć oddziałów: I: Komendantura (Kommandantur), II: Polityczny (Politische Abteilung), III: Obóz więźniarski (Schutzhaftlager), IV: Administracja obozu (Verwaltung), V: Lekarz obozowy (Lagerartz), VI: Ideologiczny (Weltanschauliches Studium).

Komendantami obozu na Majdanku byli w kolejności: Karl Otto Koch, Max Koegel, Arthur Hermann Florstedt, Martin Weiss, Arthur Liebenschel.

Ewakuacja KL Lublin rozpoczęła się 1 kwietnia 1944 roku, a zakończyła 17 lipca tego samego roku.

Majdanek został wyzwolony 23 lipca 1944 roku przez żołnierzy Armii Czerwonej. Na jego terenie utworzono obóz filtracyjny NKWD dla żołnierzy AK i NSZ.

Transporty więźniów, przybywających głównie pociągami towarowymi, były kierowane z więzień, innych obozów oraz gett. Jeńcy byli podzieleni na kategorie, wśród których najliczniejszą byli tzw. polityczni. W obozie koncentracyjnym w Lublinie przebywali przede wszystkim Żydzi z całej Polski, członkowie ruchu oporu, polska inteligencja czy też jeńcy sowieccy.

Przez obóz na Majdanku przeszło 300.000 – 360.000 osób.

Jesienią 1944 roku powstało Państwowe Muzeum na Majdanku. W dwudziestą piątą rocznicę wyzwolenia Majdanka na terenie byłego obozu hitlerowskiego stanął pomnik, poświęcony ofiarom nazizmu. Jego autorem był Wiktor Tołkin. Monument składa się z pomnika-bramy oraz ogromnego mauzoleum z prochami więźniów. We wrześniu 2009 roku Państwowe Muzeum na Majdanku zostało odznaczone Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Od 2004 roku dyrekcja Muzeum odpowiada także za filię w Bełżcu.